محرم نه يك ماه بلكه يك هويت مى باشد كه اساس فلسفه زندگى با عزت را نويد مى دهد. شهادت كه ثمره اين ماه است نه پايان بلكه آغاز و شروع راه و مبين اين حقيقت است كه تمام حركت هاى آزاديخواهانه و هر تحركى سو و جانبى به سمت نهضت حسينى دارد.
عزادارى براى سيد الشهدا بركات زيادى به همراه دارد و بايد نهايت بهره بردارى از آن را نمود. در اين ايام به دليل محزون بودن مردم دل هاى محبان و دوستداران امام بيش از هر زمانى آماده و مستعد شنيدن سخنان حق مى باشد، بنابراين خطبا و سخنرانان بايد با ظرافت و فطانت بتوانند ابعاد اين قيام و جارى و سارى بودن نهضت حسينى را در كرانه اعصار به آگاهى مردم برسانند.
ايجاد روحيه مقاومت و آمادگى و ترويج فرهنگ شهادت طلبى سرمايه اى است كه بايد بيش از هر نكته اى بر آن تاكيد كنيم.
دل بستگى به زخارف دنيا، پرهيز از ساده زيستى، خوگرفتن به مشى اشرافى و فاصله گرفتن از رويه ها و روحيه هاى ابتداى نهضت آفاتى است كه ضرورت دارد با ترويج فرهنگ والاى «شهيد و شهادت» زمينه هاى تحقق آنها را مهيا سازيم.
هنگامى كه بر اثر توجيه ها و اما و اگرهاى فراوان فرهنگ رفاه طلبى و اشراف زدگى حاكم مى شود و دل ها كم كم خو به دنيا مى گيرد، آن وقت بايد بيش از گذشته به فرهنگ محرم رجوع كرد و نياز به آن صد البته حس مى شود.
هر كدام از ما مى توانيم با رجوع به درون خود بينديشيم تا چه ميزان از اين فرهنگ دور يا به آن نزديك هستيم.
آيا از چنان آمادگى برخوردار هستيم كه چون اصحاب امام با پشت كردن به دنيا به استقبال شهادت برويم؟
بنابر اين شركت در عزادارى مهم است زيرا يك الگو به مردم معرفى مى شود و آن كيفيت بخشيدن به حركت در راه هدف هاى متعالى است.
از اين منظر امام خمينى(ره) در وصيتنامه خود فرمودند:
«... از آن جمله از مراسم عزادارى ائمه اطهار و به ويژه سيد مظلومان و سرور شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين- صلوات وافر الهى و انبياء و ملائكة الله و صلحاء بر روح بزرگ حماسى او باد -هيچگاه غفلت نكنند.»
